- spuścić
- 1. Nie spuścić kogoś, czegoś z oczu (z oka)a) «nieustannie na kogoś, na coś patrzeć, ani na chwilę nie przestać kogoś, czegoś obserwować»: (...) zaczął nasłuchiwać, nie spuszczając mnie jednak z oka. R. Antoszewski, Kariera.b) «pilnować, strzec kogoś, czegoś»: Jeśli mając czternaście lat, oszukuje nas i robi, co chce, niedługo sobie z nią nie poradzimy. Wierz mi, Czesławie, nie możemy spuszczać jej z oka. H. Samson, Pułapka.2. pot. Spuścić, sprawić komuś baty, cięgi, lanie, łomot, manto itp., przestarz. sprawić komuś łaźnię «zbić, wychłostać kogoś»: (...) zaczają się na mnie w ciemnej ulicy i spuszczą mi lanie (...). CKM 5/2001. (...) krewki mechanik pojmał dwóch podglądaczy i sprawił im takie cięgi, aż żal serce ściskał. J. Krzysztoń, Wielbłąd. – Wszystko powiem ojcu; już on mi sprawi łaźnię taką, że popamiętam. – Nie rób tego, Felek. Po co? Możesz inaczej odkupić swą winę. J. Korczak, Maciuś.3. Spuścić z tonu, spuścić uszy po sobie «zmniejszyć swoje wymagania, spokornieć»: Może byście spuścili z tonu i przestali sadzić się na taki nikomu niepotrzebny luksus? CKM 3/1998. Gdy mu się coś nie spodobało, potrafił używać bardzo dosadnych argumentów słownych i każdy spuszczał uszy po sobie, obiecując poprawę. T. Kwiatkowski, Panopticum.Spuścić na coś kurtynę, zasłonę zob. kurtyna 2.Spuścić nos na kwintę zob. kwinta.
Słownik frazeologiczny . 2013.